Jaren achterelkaar wist een boer uit Amerika prijzen te winnen met de beste mais van het land. Het verhaal ging dat de boer gouden munten in de grond stopte om zo zijn succes af te dwingen. Een journalist hoorde het verhaal en ging de boer een bezoekje brengen. Toen de journalist vroeg naar de gouden munten begon de boer hard te lachen en zei;
“Ieder jaar deel ik hetzelfde succesvolle mais met mijn buren. Je zou denken dat ik hiermee mijn prijzenkast in gevaar zou brengen maar het tegenovergestelde is waar. Het stuifmeel van de maisplant wordt verspreid door de wind. Door mijn buren het beste zaad te geven ben ik er zeker van dat mijn planten met het beste stuifmeel bestoven worden.”
De journalist geloofde zijn oren niet en vroeg de boer, nu hij het geheim had verklapt, of hij niet bang was nooit meer te zullen winnen. Waarop de boer antwoordden;
“Iedereen focust te veel op zijn eigen succes niet wetende dat het succes bij de ander te vinden is.“
Vele zelfhulpboeken heb ik versleten maar deze anekdote is mij altijd bij gebleven. Ons ego zal altijd de focus op ‘Ik’ leggen, maar ga bij jezelf maar eens na of dit je verder gaat helpen op de lange termijn. Mijn ik-gedreven leven heeft mij bijna doen verdrinken in mijn ambities en dromen.
Alleen kom je ver, samen kom je verder. Deze pandemie dwingt ons om fysieke afstand te nemen van de mensen om ons heen. Het voelt voor de meeste van ons onwennig om zich te moeten aanpassen. Maar mag ik je de tip geven om niet te blijven hangen in wat niet meer kan en iedere keer dat je dit ongemak voelt juist je vrienden en kennissen een lief bericht te sturen? Zoals de boer gezegd zou hebben;
“Focus niet teveel op je eigen geluk, maar deel het met je naasten!”
Comments